Mei ganzie Lieb

Ich sitz am Disch, vor mir e leeres Blatt,
prowier e Liebsgedicht fer dich zu schreiwe.
Bischt längscht im Bett, loscht in de Schloof dich treiwe,
lescht noch e Seit, en harte Daach hoscht ghatt.

Romantischs Gsäusel, gschwollnes, gfallt der net,
mei Pälzisch Gschdammel findscht du net erotisch,
im gschdochne Hochdeitsch – wääß ich – do verknot ich
mei Zung, detscht luschdisch lache bei de Redd.

Vor dreißig Johr hett ich dei Gsicht beschriwwe
un dei Figur, hett gsaacht: „Mein holder Aachestern“!
Heit glaabscht mer s nimmie, sagscht: „S is doch nix gebliwwe,
den schääne Lack hot s Leewe abgeriwwe.
Her uff!“ – Un do dorchblitzt s mei derres Hern,
ich schreib der ääfach: „Du, ich hab dich gern“.

 

Matthias Zech, 2017